نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حسین حافظی ¹
• فاطمه بازوند ²
• فاطمه امیری ³
• نوش آفرین صفری ¹

¹ استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

² کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

³ استادیار، گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علّی اشتیاق تحصیلی بر اساس ارزشیابی دانشجویان از اثربخشی تدریس برخط با نقش واسطه‌ای خودکارآمدی یادگیری برخط صورت گرفت. روش پژوهش به لحاظ هدف، بینادی و به لحاظ نوع داده های گردآوری شده، کمی و مبتنی بر رویکرد همبستگی است. شرکت‌کنندگان شامل 375 نفر از دانشجویان دوره‌های برخط دانشگاه‌ پیام نور استان لرستان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای دو مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس‌های ارزشیابی دانشجویان از اثربخشی تدریس برخط Bangert (2008)، خودکارآمدی یادگیری برخط Zimmerman and Kulikowich (2016) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی دانشجویان توسط Gunuc and Kuzu (2015) بودند. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری در بستر نرم‌افزار AMOS-26 انجام شد. یافته‌‌ها نشان داد که، با توجه به مقادیر شاخص‌های برازش بدست آمده، داده‌ها با مدل پژوهش برازش دارد. مطابق با یافته‌ها، ارزشیابی دانشجویان از اثربخشی تدریس برخط، متغیرهای خودکارآمدی یادگیری برخط و اشتیاق تحصیلی را به صورت مثبت پیش‌بینی می‌کند. همچنین، متغیر خودکارآمدی یادگیری برخط قادر است اشتیاق تحصیلی را به صورت مثبت و معنادار پیش‌بینی ‌کند. علاوه بر این، ارزشیابی دانشجویان از اثربخشی تدریس برخط از طریق خودکارآمدی یادگیری برخط، اشتیاق تحصیلی را پیش‌بینی می‌کند. با توجه به نتایج به دست آمده، از طریق افزایش ارزشیابی دانشجویان از اثربخشی تدریس برخط می‌توان خودکارآمدی یادگیری برخط را بهبود و اشتیاق تحصیلی آنان را ارتقاء داد.

کلیدواژه‌ها

• اشتیاق تحصیلی
• ارزشیابی دانشجویان
• اثربخشی تدریس برخط
• خودکارآمدی یادگیری برخط

عنوان مقاله [English]

Presenting a causal model of academic engagement based on students' evaluation of the effectiveness of online teaching with the mediating role of online learning self-efficacy

نویسندگان [English]

• Hossein Hafezi ¹
• Fatemeh Bazvand ²
• Fatemeh Amiri ³
• Nooshafarin Safari ¹

¹ Assistant Professor, Department of Educational Sciences, Payame Noor University(PNU),Tehran, Iran.

² Master's degree in Educational Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.

³ Assistant Professor, Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

The present study was conducted with the aim of presenting a causal model of academic engagement based on students' evaluation of the effectiveness of online teaching with the mediating role of online learning self-efficacy. The research method is basic in terms of purpose and in terms of the type of data collected, it is quantitative and based on the correlation approach. The participants included 375 students of online courses at Payame Noor University in Lorestan province in the academic year of 2021-2022, who were selected by two-stage cluster random sampling method. Research tools were scales of student evaluation questionnaires on the effectiveness of online teaching by Bengert et al. (2008), self-efficacy of online learning by Zimmerman and Koli Kevich (2016) and the questionnaire of students' academic engagement by Gonios and Kozo (2015). Data analysis was done by structural equation modeling method in AMOS26 software platform. According to the findings, students' evaluation of the effectiveness of online teaching positively predicts self-efficacy of online learning and academic engagement variables. Also, predicts self-efficacy of online learning variable can predict academic engagement in a positive and meaningful way.In addition, students' evaluation of the effectiveness of online teaching predicts academic engagement through self-efficacy of online learning. According to the obtained results, by increasing the students' evaluation of the effectiveness of online teaching, it is possible to improve self-efficacy of online learning and improve their academic engagement.

کلیدواژه‌ها [English]

• academic engagement
• students' evaluation
• online teaching effectiveness؛
• online learning self-efficacy