نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• آزاد الله کرمی
• حجت اله الماسی

دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسۀ قابلیت‌های وایبر و واتس‌آپ در آموزش و یادگیری از دیدگاه دانشجویانِ کاربر بود. روش پژوهش آمیخته و جامعه آماری کلیه دانشجویانِ کاربر وایبر و واتس‌آپ دانشگاه پیام نور شهریار در سال 94-1393 بودند. از این جامعۀ آماری در بخش کیفی 13 نفر و در بخش کمی 143 نفر از دانشجویان با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات و جهت بررسی سؤالات از مصاحبه نیمه ساختار یافته و آزمون محقق ساخته استفاده شد، براساس مبانی نظری، پیشینه تجربی و مصاحبه با متخصصان مؤلفه‌های تشکیل و مدیرت گروه، چند رسانه ای بودن، جذابیت آموزشی، امنیت و اعتبار و سهولت نصب و اجرا شناسایی و پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 29 سؤال تهیه شد. یافته‌های پژوهش نشان داد دانشجویان قابلیت تشکیل و مدیریت گروه برنامه وایبر را متوسط، و قابلیت‌های چند رسانه ‌ای بودن و سهولت نصب و اجرا را مطلوب ارزیابی می‌کنند، آن‌ها همچنین وضعیت جذابیت آموزشی و امنیت و اعتبار وایبر را ضعیف می‌دانند. همچنین دانشجویان وضعیت متغیر جذابیت آموزشی واتس‌آپ را ضعیف، ولی وضعیت دیگر متغیرها را مطلوب ارزیابی می‌کنند. همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد دو برنامه در متغیرهای چند رسانه ‌ای بودن و جذابیت آموزشی با هم تفاوت آماری معناداری ندارند، ولی تفاوت آن‌ها در متغیرهای تشکیل و مدیریت گروه، امنیت و اعتبار و سهولت نصب و اجرا معنادار می‌باشد. پیشنهاد می‌شود با توجه به اهمیت برنامه‌های پیام رسان موبایل در محیط‌های یادگیری نرم افزارهای مناسب با در نظر گرفتن استانداردها و اصول طراحی آموزشی تهیه و به صورت هدفمند در محیط‌های یادگیری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

• آموزش عالی
• برنامه‌های پیام رسان
• وایبر و واتس‌آپ

عنوان مقاله [English]

Comparative and Investigative Study of Viber and WhatsApp Capabilities in Higher Education

نویسندگان [English]

• Azad Allah Karami
• Hojattollah Almasi

چکیده [English]

The purpose of present study was to investigate and compare Viber and WhatsApp capabilities in teaching and learning from university students’ point of view. Combined research method was used and the population of study consisted of all university students users of Viber and WhatsApp at Shahreyar Payamenoor University in 1393-94. Out of this population, 13 and 143 university students were selected randomly for qualitative and quantitative sections, respectively. Semi-structured interview and researcher made test were used to gather required information and to investigate the research questions. Based on theoretical principles, empirical literature, and interview with specialists in forming and managing group components, using multimedia, educational attractiveness, security and creditability, feasibility of installing and administration, researcher made questionnaire consisted of 29 items. Research findings revealed that from students’ point of view group, formation and management capability of Viber was average and its multimedia, installing and administration feasibility was desirable. They also stated that educational attractiveness, security and creditability of Viber were weak. University students also asserted that educational attractiveness of WhatsApp was weak but its other variables were desirable. In addition, the results of multi variable variance analysis indicated no statistically significant difference between two programs in terms of being multimedia program and educational attractiveness. However, there was significant difference in-group formation and management, security and creditability, installation and administration feasibility variables of two programs. With regard to the importance of mobile messenger programs in learning settings, appropriate software should be designed based on the principles and standards of educational planning and should be incorporated into learning milieus.

کلیدواژه‌ها [English]

• Higher education
• Messenger Programs
• Viber and WhatsApp